Voor veel gezinnen die afhankelijk zijn van een bijstandsuitkering, is het leven een dagelijkse uitdaging. De familie Ahmed weet daar alles van. Met een driejarige zoon en een maandbudget dat nauwelijks toereikend is, voelt het leven vaak als een gevecht om te overleven. De droom om hun zoon een gelukkige en zorgeloze jeugd te bieden, lijkt ver weg. “Ik wil werken,” zegt de vader met klem. “Maar het is niet zo simpel als mensen denken.”

Elke euro telt

Het gezin woont in een bescheiden appartement waar iedere ruimte functioneel is ingericht. Voor luxe is geen plaats. De prioriteit ligt bij vaste lasten: de huur, de energierekening en boodschappen. Aan het einde van de maand blijft er nauwelijks iets over. “Hoe leg je een kind van drie uit dat een dagje naar de dierentuin niet mogelijk is? Of dat een simpel ijsje te duur is?” vraagt de moeder met een bedrukt gezicht.

Tijdens de feestdagen is het gemis het grootst. “Sociale media staan vol met blije gezichten en gezellige familiediners. Voor ons zijn het dagen zoals alle anderen. We kunnen niet meedoen, en dat doet pijn,” vertelt ze.

De wil om vooruit te komen

De vader, die niets liever wil dan een betere toekomst voor zijn gezin, spreekt over de frustraties die hij ervaart. “Ik wil werken, echt waar. Maar werkgevers kijken naar mijn gebrekkige Nederlands en mijn beperkte werkervaring, en dan houdt het op.” Toch weigert hij op te geven. Hij volgt een cursus om zijn vaardigheden te verbeteren en zijn kansen op de arbeidsmarkt te vergroten.

“Ik wil mijn zoon laten zien dat hard werken belangrijk is,” zegt hij vastberaden. “Maar hoe kan ik dat doen als ik constant wordt tegengehouden door regels en vooroordelen?” Zijn vrouw vult aan: “Hij doet zo zijn best, maar het voelt alsof we vastzitten in een systeem dat ons niet laat ontsnappen.”

Relatie onder druk

De constante financiële stress zorgt ook voor spanningen binnen het gezin. “We maken vaak ruzie over geld,” geeft de moeder toe. “Niet omdat we elkaar iets verwijten, maar omdat de druk zo groot is. Het voelt alsof je constant in overlevingsmodus zit, en dat is slopend.” Toch blijven ze elkaar steunen. “We doen dit voor onze zoon. Hij verdient een betere toekomst, en wij zullen alles doen om dat mogelijk te maken.”

Het stigma van bijstand

Naast de financiële beperkingen voelen ze ook de sociale druk. “Mensen kijken naar je alsof je lui bent, alsof je niets wilt doen,” zegt de vader met een zucht. “Maar dat klopt niet. Ik wil werken, maar het systeem maakt het ons zo moeilijk. Je wordt gestraft als je iets probeert.”

Hij legt uit hoe de regels rondom toeslagen hem ontmoedigen. “Als ik werk vind, verlies ik meteen een groot deel van onze toeslagen. En stel dat het werk niet stabiel blijkt te zijn, dan vallen we terug in een nog slechtere situatie. Het voelt alsof je geen kans krijgt om vooruit te komen.”

Dromen van een betere toekomst

Ondanks de moeilijkheden blijven ze dromen. De moeder vertelt hoe ze soms fantaseert over kleine dingen: samen een dagje naar het strand, een nieuwe jas voor haar zoon, of een keer uit eten. “Het zijn simpele dingen die anderen vanzelfsprekend vinden, maar voor ons zijn het dromen.”

De vader deelt haar hoop. “Ik wil dat mijn zoon trots kan zijn. Dat hij later kan zeggen: mijn ouders hebben gevochten, en ze hebben het gered. We willen laten zien dat we nooit opgeven.”

Maar hoop alleen is niet genoeg. Het gezin heeft meer nodig: een eerlijke kans om vooruit te komen. “We willen werken,” zegt de vader. “We willen bijdragen aan de samenleving. Maar we hebben wel een kans nodig.”

De noodzaak van verandering

Het verhaal van de familie Ahmed staat symbool voor veel gezinnen die vastzitten in een vicieuze cirkel van armoede. Het benadrukt de noodzaak van een eerlijker systeem, dat mensen ondersteunt in plaats van ontmoedigt. Er moet meer aandacht komen voor flexibele regelingen, begeleiding naar werk, en een systeem dat het mogelijk maakt om bij te verdienen zonder meteen toeslagen te verliezen.

“Het huidige systeem voelt alsof het tegen je werkt,” zegt de vader. “We willen niets liever dan vooruit, maar we worden telkens teruggeduwd.”

Een boodschap van kracht

Ondanks alle uitdagingen blijft de familie Ahmed vechten. Hun verhaal is er een van doorzettingsvermogen en hoop, zelfs in de meest moeilijke omstandigheden. Ze herinneren ons eraan dat achter de cijfers en statistieken over armoede echte mensen schuilgaan, met dromen, ambities en de wil om vooruit te komen.

“Het is zwaar, maar we blijven vechten,” besluit de vader. “Voor onze zoon, voor ons gezin. We geven niet op. Op een dag zal het ons lukken om een betere toekomst op te bouwen.”